Η Βιολέτα βυθίσθηκε σ’ έναν ύπνο χωρίς όνειρα. Είχε δύο νύχτες να κοιμηθεί. Πέρασε την προχθεσινή νύχτα μέσα σ’ ένα φέρετρο και τη χθεσινή στο ασανσέρ. Κατά τις έντεκα χτύπησε το τηλέφωνο. Η Βιολέτα αρνήθηκε να σηκωθεί από το κρεβάτι και να το σηκώσει, τα κόκαλά της πονούσαν, ήθελε να κοιμηθεί κι άλλο. Το τηλέφωνο όμως επέμενε. Και η Βιολέτα σύρθηκε στο λίβινγκ ρουμ. ΄Ηταν η Φαίη.

-‘Ελα ρε Φαίη, στον ύπνο σου μ’ έβλεπες;

- Καλημέρα λέει ο κόσμος!

-Συγνώμη, κλείσθηκα στο ασανσέρ χθες βράδυ και κοιμήθηκα ξημερώματα…….

-Με πήραν τηλέφωνο από τη Στοά του παππού! Ξέρεις, οι μασόνοι που ήρθαν στην κηδεία………. συνέχισε η Φαίη, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τις νυχτερινές περιπέτειες της φίλης της.

- Ναι……

- Θέλουν να κτίσουν ένα μνημείο για τον παππού, στο χωριό του. Υπήρξε λέει εξέχον μέλος του τάγματος, διετέλεσε σεβάσμιος διδάσκαλος, μέλος του Υπάτου Συμβουλίου και πέντε έξη ακόμα τίτλους που δεν τους θυμάμαι.

- Ωραία! Καλοσύνη τους που το σκέφτηκαν!

-Μισή καλοσύνη τους! Θέλουν να βάλω εγώ τα μισά χρήματα για την κατασκευή αυτού του μνημείου, γιατί είναι ακριβό και τα οικονομικά του τάγματος δεν επιτρέπουν την εξ ολοκλήρου χρηματοδότησή του.

-Ε, και πού είναι το πρόβλημα; Λεφτά έχεις! Θα κληρονομήσεις τον παππού!

-Δεν τα ξέρεις καλά τα πράγματα. Θα κληρονομήσω το ένα τέταρτο της περιουσίας του παππού. Τα υπόλοιπα τρία τέταρτα θα πάνε στους γιούς του!

-Λογικό μου ακούγεται! Παιδιά του είναι!

- Παιδιά του είναι, αλλά δεν ασχολήθηκαν καθόλου με τον πατέρα τους. Στην καμπούρα μου τον είχα σχεδόν δύο δεκαετίες!

-΄Αντρας σου ήταν, Φαίη. Θα κληρονομήσεις και τα φροντιστήρια!

-Τι να τα κάνω τα φροντιστήρια! Σου είπα, θα πάω να μείνω με τον ΄Αρη και θ’ ασχοληθώ με την αστρολογία.

-Πούλησέ τα, νοίκιασέ τα, ξέρω γω………

-Εγώ ξέρω ότι οι μασόνοι μου ζητάνε τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ για το μνημείο!

-Εβδομήντα χιλιάδες κοστίζει;

-Ναι, πρέπει να είναι αντάξιο της σπουδαίας πορείας του στον τεκτονισμό. ΄Ετσι μου είπαν!

-Κι εσύ, τι τους είπες;

- Ότι δεν πρόκειται να βάλω ούτε ένα ευρώ γι’ αυτό το μνημείο!

Η Βιολέτα σώπασε. Η Φαίη ανησύχησε γι’ αυτή την παρατεταμένη σιωπή. Χρειαζόταν τη συγκατάθεση της φίλης της γι’ αυτήν της την απόφαση. Η Βιολέτα όμως εξακολουθούσε να σωπαίνει.

-Καλά δεν έκανα; ΄Ακου τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ!

Η Βιολέτα εξακολουθούσε να σωπαίνει.

-Βιολέτα μ’ ακούς;

-Σ’ ακούω!

-Συμφωνείς μαζί μου; Τριανταπέντε χιλιάδες ευρώ είναι μεγάλο ποσό, δε νομίζεις;

Το ποσό πράγματι ήταν μεγάλο για την οικονομική κατάσταση της Βιολέτας. Δεν ήταν όμως μεγάλο για τις δυνατότητες της Φαίη. Η Βιολέτα έσπασε επιτέλους τη σιωπή της.

-Είναι ανέντιμο όμως να δεχόμαστε το οτιδήποτε από κάποιον άνθρωπο, χωρίς αργότερα να ανταποδώσουμε με κάτι αντίστοιχο.

-Τι θέλεις να πεις;

- Θέλω να πω ότι ο Σταύρος Κονταξής στάθηκε πάντα σωστός και γενναιόδωρος απέναντί σου. Το ίδιο και απέναντι στους αδελφούς του τέκτονες, υποθέτω. Εκείνοι προτίθενται να κάνουν το καθήκον τους απέναντί του και να αποδώσουν τιμή στη μνήμη του. Οφείλεις κι εσύ το μερίδιό σου σ’ αυτή την κίνηση.

- Να πληρώσω δηλαδή ένα κάρο λεφτά;

-Τα λεφτά δεν είναι τίποτα μπροστά στη μνήμη ενός ανθρώπου!

- Είναι κοντά δώδεκα εκατομμύρια δραχμές, το συνηδειτοποιείς; κλαψούρισε η Φαίη.

-Μπορείς να τα δώσεις όμως, Φαίη! Και πρέπει να τα δώσεις! Πρέπει να τιμήσεις τον άνθρωπο που παράτησε τα πάντα για σένα! Ακόμα και τα παιδιά του!

Ήρθε η σειρά της Φαίη να βυθιστεί στη σιωπή. Μια σιωπή εποικοδομητική. Η σιωπή και η περισυλλογή είναι πάντα εποικοδομητική. Η Βιολέτα ήταν σίγουρη ότι επηρέασε θετικά τη φίλη της προς τη σωστή απόφαση.

-Και τώρα, με συγχωρείς! Θέλω να κοιμηθώ! Θα τηλεφωνηθούμε!

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5. ΠΕΜΠΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ –ΤΕΛΕΙΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ