Η Βιολέτα στάθηκε αρκετές μέρες στη μελέτη του 17ου βαθμού. Υπήρχαν πολλά πράγματα που δεν γνώριζε. Κατ’ αρχήν διάβασε την «Αποκάλυψη» του Ιωάννη σε μετάφραση του Γιώργου Σεφέρη, βιβλίο που υπήρχε σκονισμένο στη βιβλιοθήκη της. Το είχε αγοράσει πριν πολλά χρόνια, το είχε διαβάσει, αλλά το είχε βρει σκοτεινό και δυσνόητο. Τώρα αναζήτησε αναλύσεις στο internet για να βοηθηθεί στην κατανόησή του, τουλάχιστον σ’ ένα πρώτο επίπεδο. Παρέκαμψε τις πληροφορίες και τις διαμάχες σχετικά με το γεγονός ότι ο Ιωάννης ο συγγραφέας της «Αποκάλυψης» είναι ή όχι διαφορετικό πρόσωπο από τον ευαγγελιστή Ιωάννη γιατί έκρινε ότι δεν αφορούσαν την ουσία του θέματος. Προσπάθησε ν’ «ανοίξει» τις επτά σφραγίδες του βιβλίου αρχίζοντας από τις τέσσερις πρώτες και τους τέσσερις ιππότες.

Ο πρώτος ιππότης ιππεύει το άσπρο άλογο και κρατά τόξο. Του δίνεται στεφάνι νίκης. Το άσπρο είναι η σύνθεση όλων των χρωμάτων και συμβολίζει το φως. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι τύλιγαν τους νεκρούς με λευκό σάβανο για να δείξουν ότι ο θάνατος παραλαμβάνει και αποδίδει αγνή την ψυχή του εκλιπόντος. Το λευκό φόρεμα της νύφης, το λευκό περιστέρι, ο κύκνος, το χιόνι και άλλα παρόμοια σύμβολα σημαίνουν την αρετή και την υπέρτατη αγνότητα, την οποία στοχεύει ο άνθρωπος ακόμα κι αν - κατά καιρούς - παρασύρεται από την αμαρτία. Ο ιππότης του άσπρου αλόγου είναι απαλλαγμένος από μίση και κακίες. Κρατά τόξο, σύμβολο του ιππικού, το οποίο τεντωμένο προς τα πάνω συμβολίζει την εξύψωση της επιθυμίας προς τα θεία. Το τόξο και το βέλος αποτελούν αρχαία σύμβολα του εκφρασμένου Λόγου. Ο Λόγος ενεργοποιεί τα πάντα. Όταν εκφράζεις το Λόγο, ρίχνεις το βέλος κι εκείνο βρίσκει ακριβώς το στόχο. Όταν το βέλος εγκαταλείψει το τόξο, κανείς δε μπορεί πλέον να εμποδίσει την πορεία του. Γι’ αυτό η πορεία του τόξου πρέπει να είναι από την αρχή η σωστή και ο τοξότης ένα με το τόξο. Ο ιππότης του άσπρου αλόγου δε στοχεύει ποτέ λανθασμένα, αφού όλες οι ενέργειές του κατευθύνονται από τον ενσαρκωμένο Λόγο του Θεού.

Ο δεύτερος ιππότης ιππεύει το κόκκινο άλογο του αίματος και της φωτιάς. Η φωτιά - σύμφωνα με πολλές αρχαίες πεποιθήσεις - δημιούργησε τον κόσμο και η φωτιά θα τον καταστρέψει. Ο Ηράκλειτος δίδασκε ότι ο κόσμος που μας περιβάλλει τώρα θα μειωθεί στο αρχέγονο πυρ και μετά θα προκύψει ένας άλλος κόσμος. Ο νέος αυτός κόσμος θα καταλήξει με τη σειρά του στο ίδιο πυρ και πάλι θα προκύψει νέος κόσμος σε μια ατέλειωτη σειρά γενέσεως κόσμων. Η ανθρώπινη ψυχή αποτελεί ένα τμήμα μόνο της καθαρής μορφής του αρχέγονου πυρός. Οι αισθήσεις ψεύδονται γιατί μας δείχνουν μια σταθερότητα στα πράγματα του σύμπαντος, ενώ αυτή η σταθερότητα δεν υπάρχει και το καθετί βρίσκεται σε συνεχή κίνηση και ροή (τα πάντα ρει). Το κόκκινο είναι το χρώμα της κοσμικής εξουσίας, των αυτοκρατόρων και των καρδιναλίων. Εκφράζει επίσης τον εγωισμό και το μίσος. Ο δεύτερος ιππότης της «Αποκάλυψης» κυριαρχείται από τη συγκινησιακή του φύση, από τα συναισθήματά του. Κυριαρχείται δηλαδή από την απουσία της λογικής. Παρασύρεται από φανατισμούς, μίση και πάθη. Πόσοι άνθρωποι φανατισμένοι, έτοιμοι να σκοτώσουν και να σκοτωθούν στο όνομα της πίστης τους έχουν μελετήσει, και αποσυμβολίσει τα ιερά κείμενα της θρησκείας τους; Πόσοι άνθρωποι μπορούν να αναλύσουν τις πολιτικές αρχές του κόμματος το οποίο υποστηρίζουν με τόσο φανατισμό; Φίλαθλοι που ιππεύουν το κόκκινο άλογο τραυματίζουν ή σκοτώνουν φιλάθλους της αντίπαλης ομάδας κάτω από ακραία συναισθηματική φόρτιση. Μια συναισθηματική φύση είναι προσόν όταν ο άνθρωπος κυριαρχεί πάνω σ’ αυτήν με τη βοήθεια της λογικής. Αν όμως κυριαρχείται εξ ολοκλήρου από το συναίσθημα τότε ιππεύει το κόκκινο άλογο και πρέπει να κατεβεί από αυτό όσο γίνεται γρηγορότερα.

Ο τρίτος ιππότης της «Αποκάλυψης» ιππεύει το μαύρο άλογο και κρατάει στο χέρι του μια ζυγαριά. Ευρισκόμενος στον αντίποδα του ιππότη που ιππεύει το κόκκινο άλογο ο τρίτος ιππότης κυριαρχείται από τη λογική και τη νόηση αποκλείοντας το συναίσθημα. Αρνείται οτιδήποτε δε γίνεται αντιληπτό από τις πέντε αισθήσεις. Προσπαθεί να κατανοήσει το Θεό με τη λογική και να τον εξηγήσει με απλά λόγια. Πιστεύει ότι η ύλη είναι ο απόλυτος κυρίαρχος και ο άνθρωπος δεν επιβιώνει μετά το θάνατό του, αφού το υλικό σώμα και ο εγκέφαλος σαπίζουν. Ο Δυτικός πολιτισμός ιππεύει εδώ και αρκετούς αιώνες το μαύρο άλογο. Η ανθρωπότητα αναπτύσσει περισσότερο την επιστημονική γνώση από την ηθική και την πνευματική κατανόηση. Τα επιστημονικά επιτεύγματα όπως η ατομική βόμβα ή η βόμβα υδρογόνου χρησιμοποιούνται για να σκοτώνουμε όσο το δυνατόν πιο πολλούς συνανθρώπους μας. Φυσικά η νόηση είναι ένα στοιχείο απολύτως απαραίτητο για να μπορούμε να διεκπεραιώνουμε με επιτυχία τα καθημερινά πρακτικά θέματα της ζωής. ΄Οσο όμως πλησιάζουμε το Θεό και τα μυστήρια της ύπαρξης, αφήνουμε το χώρο της νόησης και προχωράμε στην πνευματική περιοχή όπου κυριαρχεί η τελειότητα και διάσταση είναι το άπειρο.

Ο τέταρτος ιππότης ιππεύει το πρασινοκίτρινο άλογο, τ’ όνομά του είναι Θάνατος και τον ακολουθεί ο ΄Αδης. Τους δίνεται η εξουσία να εξολοθρέψουν το ένα τέταρτο της γης με το σπαθί, με την πείνα, με το θανατικό και με τα θεριά . Το πρασινοκίτρινο άλογο συμβολίζει τη σκλαβιά του φυσικού μας σώματος. Το σπαθί είναι σύμβολο του πολέμου τόσο στα πεδία των μαχών όσο και μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Η θήκη, που συνοδεύει απαραίτητα κάθε σπαθί, είναι σύμβολο του σκότους και της τύφλωσης. Το θανατικό είναι η πνευματική νάρκωση του ανθρώπου και τα θεριά της γης συνοψίζονται εύστοχα από τους καθολικούς στα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Οκνηρία, Φθόνος, Θυμός, Λαιμαργία, Ματαιοδοξία, Φιλαργυρία και Λαγνεία. Αμαρτάνω σημαίνει είμαι εκτός στόχου. Ο ιππότης του πρασινοκίτρινου αλόγου σε αντίθεση με τον ιππότη του άσπρου, ρίχνει το τόξο και δε βρίσκει στόχο, επειδή έχει αμαρτήσει. Βέβαια ο ιππότης του πρασινοκίτρινου αλόγου βρίσκεται σε πρωτόγονο στάδιο πνευματικής εκπαίδευσης και είναι νομοτελιακά αναγκαίο να αμαρτήσει για να ιππεύσει το άσπρο άλογο. Κάθε ελάττωμα του χαρακτήρα πρέπει να ανυψωθεί στο αντίθετό του. Ο θυμός οφείλει να εξελιχθεί σε επιείκεια, η ματαιοδοξία σε ταπεινοφροσύνη, η λαιμαργία σε αυτοσυγκράτηση, ο φθόνος σε αγάπη προς τον πλησίον. Η λαγνεία σε μια αγνή και ουσιαστική σχέση, η φιλαργυρία σε ικανοποίηση από αυτά που έχουμε και η οκνηρία σε προθυμία να σηκώσει ο καθένας τα βάρη που του αναλογούν.

Το Αρνί – Χριστός ανοίγει την Πέμπτη σφραγίδα και οι ψυχές των θυσιασμένων για το Λόγο του Θεού ρωτάνε πότε εκείνος θα εκδικηθεί το αίμα τους πάνω σ’ εκείνους που κατοικούν στη γη. Σε απάντηση τους δίνονται άσπρα φορέματα για να αναπαυθούν λίγο ακόμα ώσπου να θανατωθούν και οι υπόλοιποι μάρτυρες της Χριστιανικής πίστης. Το τελευταίο όμως πράγμα που απασχολεί τους ανθρώπους που έχουν περάσει σε άλλη διάσταση είναι το ξεκαθάρισμα των επίγειων διαφορών. Ο θυμός, η βία, η επιθυμία για εκδίκηση είναι καθαρά φαινόμενα του φυσικού κόσμου, του κόσμου της ύλης. Η επιθυμία για οτιδήποτε είναι απόλυτα συνδεδεμένη με το ανθρώπινο σώμα. Τα άσπρα φορέματα που δίνονται στους σφαγμένους συμβολίζουν την τελειότητα.. Το τέλος του επίπονου ταξιδιού στον υλικό κόσμο των επιθυμιών και της δυστυχίας. Οι λευκοντυμένοι ήρθαν από τη μεγάλη θλίψη, αλλά δε θα πεινάσουν ούτε θα διψάσουν ούτε θα υποφέρουν από ζέστη και κρύο, αφού το Αρνί –Χριστός θα του οδηγήσει στις πηγές των νερών της ζωής.

Η έκτη σφραγίδα ανοίγει μ’ ένα σεισμό, ο ήλιος γίνεται μαύρος και το φεγγάρι μοιάζει με αίμα. Τα άστρα του ουρανού πέφτουν στη γη κι ο ουρανός χάνεται. Πλούσιοι και φτωχοί, ισχυροί και αδύνατοι κρύβονται στα σπήλαια και στα βράχια των βουνών για να γλυτώσουν. Αρνούνται να αναγνωρίσουν τα σφάλματά τους και να μετανοήσουν. Πώς να κρυφθούν όμως από το βλέμμα του Θεού, αφού εκείνος είναι πανταχού παρών, είναι μέσα μας. Είναι ποτέ δυνατόν να κρυφθούμε από τον ίδιο μας τον εαυτό;

Κι έρχεται η ώρα να ανοιχθεί η έβδομη και τελευταία σφραγίδα για να ολοκληρωθεί το σχέδιο της καταστροφής του κόσμου. Επτά άγγελοι κρατώντας επτά σάλπιγγες αρχίζουν να σαλπίζουν, Και οι καταστροφές διαδέχονται η μια την άλλη. Εκείνοι που γλυτώνουν - προς το παρόν - δε μετανιώνουν για τις αμαρτίες τους και εξακολουθούν να προσκυνούν τα είδωλα. Σειρά έχουν οι επτά άγγελοι που απελευθερώνουν τις επτά πληγές που βρίσκονταν κλεισμένες σε επτά φιάλες. Και πάλι όμως οι άνθρωποι δε μετανιώνουν. Ακολουθεί η τελική μάχη του καλού ενάντια στο σκότος σ’ ένα τόπο που ονομάζεται Αρμαγεδών. Το Αρνί –Χριστός θα νικήσει και θα γιορτάσει τους συμβολικούς του γάμους για χίλια χρόνια. ΄Υστερα οι δυνάμεις του κακού με ανασυνταγμένες δυνάμεις θα συνεχίσουν το έργο της αποπλάνησης του κόσμου για να νικηθούν ξανά.

Ο ιερός αριθμός επτά, ο οποίος σύμφωνα με τον Πλάτωνα περικλείει την αρχή της ψυχής του κόσμου, επαναλαμβάνεται πολλές φορές στην Αποκάλυψη. Επτά εκκλησίες, επτά σφραγίδες, επτά σάλπιγγες, επτά φιάλες, επτά άστρα, επτά λυχνάρια, επτά λαμπάδες, επτά πνεύματα του Θεού, επτά βροντές, επτά πληγές, επτά άγγελοι. Ακόμα και ο σατανάς διαθέτει επτά κεφάλια. Οι Πυθαγόρειοι συσχέτιζαν κάθε αντικείμενο, πλανήτη, άνθρωπο, ιδέα και ουσία με αριθμούς. Η μέθοδος κωδικοποίησης που ονομάζεται Γεματρία ήταν πολύ διαδεδομένη, κυρίως στους καβαλιστές. Οι Ιουδαίοι Ραμπί πίστευαν ότι οι αριθμοί μπορούν να τους αποκαλύψουν βαθύτερες όψεις της φύσης και της ύπαρξης. Ανακάλυψαν δε, τέτοιο βάθος και σπουδαιότητα πίσω από την απλή επιφανειακή αξία των αριθμών και των λέξεων που τους αντιπροσώπευαν, ώστε βαθμιαία ανέπτυξαν μια ολόκληρη επιστήμη αριθμητικών ιδεών, εντελώς ξεχωριστή από τα μαθηματικά.

Η Βιολέτα έμαθε ότι οι REGULAE PHILOSOPHANDI - ο λογικός πυρήνας της νευτώνειας επιστημονικής μεθόδου – καταρτίσθηκαν αρχικά για να ερμηνευτεί η γλώσσα των Γραφών, ιδιαίτερα δε του βιβλίου της «Αποκάλυψης» και μόνο αργότερα εφαρμόσθηκαν στη Φυσική. Για τον Νεύτωνα η επιστημονική μέθοδος δεν ήταν παρά μια απλουστευμένη εκδοχή της ορθής μεθόδου για τη γνώση και ερμηνεία των Γραφών, η οποία αποτελεί θεμέλιο και προϋπόθεση για την τέλεια γνώση του φυσικού κόσμου. Ο κόσμος της Φυσικής για το Νεύτωνα αποτελούσε απλώς την πιο κατανοητή πλευρά της πραγματικότητας, η οποία βρίσκεται αλλού. «Θέλω να μάθω τι κρύβεται στο μυαλό του Θεού! Όλα τ’ άλλα δεν έχουν σημασία» έλεγε ο Αϊνστάιν.

Υπολογίζεται ότι γύρω στις εκατόν πενήντα χριστιανικές ομάδες που οι πιο σημαντικές χαρακτηρίσθηκαν «αιρέσεις», διεκδικούσαν την πνευματική κληρονομιά του Ιησού ο οποίος κατέστη Χριστός. Πρόκειται για την έννοια του χρηστού ανθρώπου της αρχαιότητας ο οποίος, αφού ελάμβανε μέρος στα Μυστήρια της θρησκείας του γινόταν χριστός, αφυπνιζόταν δηλαδή ο Χριστός εντός του. Σε ποια Μυστήρια μυήθηκε άραγε ο Ιησούς πριν καταστεί Χριστός στα χρόνια της εξαφάνισής του από το προσκήνιο, από τότε δηλαδή που ήταν δώδεκα ετών μέχρι τα τριάντα του που εμφανίσθηκε ως διδάσκαλος;

Πολλοί μελετητές πιστεύουν ότι ο Ιησούς, αλλά και ο Ιωάννης Βαπτιστής ήταν μέλη της μυστικής Ιουδαϊκής αίρεσης των Εσσαίων η οποία αριθμούσε περίπου τέσσερις χιλιάδες μέλη. Τη γνώμη αυτή ενισχύει το γεγονός ότι το μεγαλύτερο μέρος της διδασκαλίας της Καινής Διαθήκης είναι απολύτως σύμφωνο με τους νόμους της μυστικής αυτής οργάνωσης. Την εποχή που γεννήθηκε ο Ιησούς υπήρχαν στην Ιουδαία τρεις σημαντικές θρησκευτικές αιρέσεις. Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι που πίστευαν στις αρχαίες εβραϊκές γραφές που περιείχαν τον Μωσαϊκό νόμο και τα γραπτά των προφητών του παλιού καιρού και οι Εσσαίοι. Μικρότερες σε σπουδαιότητα αιρέσεις ήταν οι Ζηλωτές, οι Αποκαλυπτές, οι Νάζαροι ή Ναζαρηνοί και οι Σαμαρείτες.

Οι Εσσαίοι τηρούσαν την αγνότητα, ζούσαν λιτά , ειρηνικά με τους άλλους ανθρώπους, απαγόρευαν τη δουλεία και τον πόλεμο και είχαν κοινό θησαυροφυλάκιο όπου ο καθένας κατέθετε ότι είχε και από εκεί έπαιρναν ότι χρειάζονταν για την κοινότητα. ΄Ετσι δεν υπήρχαν πλούσιοι ή φτωχοί, κύριοι ή δούλοι. Δεν είχαν επικοινωνία με τον έξω κόσμο κι έτσι κατασκεύαζαν και παρήγαγαν μόνοι τους ότι χρειάζονταν για την επιβίωσή τους. Οι Εσσαίοι δίδασκαν επίσης το δόγμα της Ορφικής και Πυθαγόρειας διδασκαλίας περί προϋπάρξεως της ψυχής. Την μετενσάρκωση συμβόλιζαν δια του μυστηρίου του βαπτίσματος το οποίο έλαβαν αργότερα και οι Χριστιανοί. Ο Ιησούς διαφώνησε με τους Εσσαίους όσον αφορά τη μυστικότητα των διδασκαλιών τους. Πίστευε ότι ο πνευματικός αγώνας έπρεπε να λαμβάνει χώρα μέσα στην κοινωνία, γι’ αυτό ο ίδιος αποφάσισε να διδάξει τα πλήθη. Τα χειρόγραφα που βρέθηκαν στην περιοχή του Κουμράν το 1947 αποκαλύπτουν άγνωστες πτυχές του αρχαίου Ισραήλ στα χρόνια του Ιησού και φαίνεται ότι γεφυρώνουν το χάσμα μεταξύ του Ιουδαϊσμού και του Χριστιανισμού.

Μια άλλη σημαντική αίρεση της εποχής αυτής ήταν ο Γνωστικισμός. Μετά την ανακάλυψη των περιβόητων χειρογράφων το 1945 στο Nag Hamadi της ΄Ανω Αιγύπτου, που αποτελούνται από πενήντα δύο πραγματείες, οι περισσότεροι μελετητές τείνουν να πιστέψουν ότι ο γνωστικισμός οικοδομήθηκε πάνω σε ελληνιστικά – ιουδαϊκά θεμέλια. Μπορούμε να συνοψίσουμε τα βασικά χαρακτηριστικά του γνωστικισμού ως εξής: Ο άγνωστος Θεός δεν είναι ο δημιουργός του κόσμου, αφού ο κόσμος είναι ένα κακό δημιούργημα του Διαβόλου. Ο πνευματικός άνθρωπος είναι ξένος σ’ αυτό τον κόσμο και συγγενεύει με τον αγαθό Θεό μέσω της Γνώσης, αφού η αμαρτία αποδίδεται σε άγνοια. Ο αληθινός ασυνείδητος εαυτός του ανθρώπου είναι ομοούσιος με τον καλό Θεό , αλλά το προπατορικό αμάρτημα τον οδήγησε στον αδυσώπητο κόσμο της ύλης τον οποίο μπορεί να υπερβεί διαμέσου της αποκάλυψης.

Η Βιολέτα ρουφούσε κυριολεκτικά αυτές τις γνώσεις. Τις γνώσεις που, παρά την επιμέλειά της ως μαθήτρια, δε διδάχθηκε στο μάθημα των θρησκευτικών. Το τηλέφωνο τη διέκοψε. Ήταν οι γονείς της από τον Πλαταμώνα οι οποίοι ήθελαν να ευχηθούν στην κόρη τους «Χρόνια Πολλά» για τα γενέθλιά της. Η Βιολέτα συνειδητοποίησε ότι ήταν 5 Αυγούστου. Σε δύο μέρες ήταν 7 Αυγούστου και είχε γενέθλια ο γιός της Μάρκος, που παραθέριζε στον Πλαταμώνα. ΄Επρεπε να πάει να τον επισκεφθεί. ΄Αλλωστε της είχε λείψει πολύ. Την επομένη θα έπαιρνε το τρένο για τους Νέους Πόρους. Ο σιδηροδρομικός σταθμός του Πλαταμώνα δεν υπήρχε πια, εδώ και μερικά χρόνια. Ο πατέρας της θα ερχόταν να την πάρει από το σταθμό με το αυτοκίνητό του.

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 18

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 17. ΔΕΚΑΤΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ