-Η ιουδαϊκή προσευχή περιέχει ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο: «Ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ και ο Θεός του Ιακώβ…..» Γιατί νομίζετε ότι επαναλαμβάνει κάθε φορά τις λέξεις «ο Θεός του τάδε»

-Μα όλα αυτά τα βιβλικά πρόσωπα δεν πίστευαν στον ίδιο Θεό; απόρησε η Βιολέτα

-Προφανώς όχι, αφού ακόμα κι αν κάποιοι δέχονται τον ίδιο Θεό, η αντίληψη που έχουν γι’ αυτόν είναι διαφορετική ανάλογα με το πνευματικό επίπεδο του καθενός. Ο άνθρωπος, ως πεπερασμένο ον, δε μπορεί να σχηματίσει επαρκώς σωστή ιδέα για το άπειρο ούτε μια καθαρή αντίληψη του Πνεύματος. Γι’ αυτό σωστά λέγεται, ότι ο Θεός αποτελεί αντικείμενο πίστης και όχι επιστημονικής γνώσης. Ο άνθρωπος δογματίζει σχετικά με την πραγματική αλήθεια του Θεού.

-Δηλαδή μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε σχετικά με την αληθινή φύση του Θεού.

-Ακριβώς. Η γνώση που έχουμε για το Θεό αποτελεί απλώς την προσωπική μας μορφή λάθους. Η απώλεια του αληθούς Λόγου οφείλεται στις λανθασμένες αντιλήψεις μας για τη φύση και τις ιδιότητες του Θεού. Όταν ο άνθρωπος συνειδητοποιήσει αυτά τα λάθη, τότε πραγματικά θα φθάσει στην ανεξιθρησκία και την αγάπη για το συνάνθρωπο.

-Πιστεύετε ότι εσείς οι ιερείς, η εκκλησία γενικότερα, μπορεί να βοηθήσει στην ανεύρεση του απολεσθέντος Λόγου;

- Αν κανείς έχει το κουράγιο να παρακάμψει την τυπολατρία και μπορέσει να δει την ουσία πίσω από τα χρυσοποίκιλτα άμφια και τις τιάρες, ίσως κάτι μπορέσει να προσφέρει στα δεκτικά μυαλά.

-Αν κάποιοι ιερείς δεν είναι τόσο μορφωμένοι, ώστε να ξεπεράσουν τα τελετουργικά και τα θυμιάματα, μπορούν να βοηθήσουν τους ανθρώπους;

- Αν έχουν αγνή καρδιά θα μπορέσουν να προσεγγίσουν το Θεό με το δικό τους τρόπο και να μεταδώσουν την πίστη και τα διδάγματα του Ιησού στο ποίμνιό τους. Η αρετή είναι οδηγός. Ότι η αρετή ενώνει, κανένα είδος θανάτου δε μπορεί να χωρίσει.

Ο ιερέας και η Βιολέτα σώπασαν για λίγο. ΄Υστερα η Βιολέτα σηκώθηκε και τον ευχαρίστησε για το χρόνο που της διέθεσε και την εποικοδομητική συζήτηση που είχαν.

-Και για μένα ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η συζήτηση, Βιολέτα. Χαίρομαι όταν συναντώ ανθρώπους με τις δικές σου ανησυχίες και ευαισθησίες.

Η Βιολέτα πήρε το δρόμο της επιστροφής με τα πόδια. Προχώρησε καμιά διακοσαριά μέτρα, έκανε στροφή και γύρισε πίσω. Πως γνώριζε το όνομά της ο νεαρός ιερέας; Αφού εκείνη δεν του το είχε πει. Ήταν σίγουρη γι’ αυτό. Κοίταξε στο προαύλιο της εκκλησίας, αλλά εκείνος, προφανώς, είχε μπει μέσα.

Η Βιολέτα μπήκε ξανά στην εκκλησία. Δεν υπήρχε ψυχή. ΄Εψαξε παντού. Μήπως ο ιερέας είχε φύγει από την αντίθετη κατεύθυνση; Κρίμα. ΄Ισως θα έπρεπε να ξανάρθει μια άλλη μέρα Ένοιωσε ένα χέρι να ακουμπάει στον ώμο της. Γύρισε και αντίκρισε έναν ηλικιωμένο ιερέα.

-Ήρθες να εξομολογηθείς, παιδί μου;

-Όχι ακριβώς. Ψάχνω το συνάδελφό σας, που ήταν εδώ πριν από λίγο.

-Το συνάδελφό μου; Ποιο συνάδελφό μου; απόρησε ο γέροντας.

- Τον νέο, τον ιερέα της εκκλησίας…….

-Εγώ είμαι ο ιερέας της εκκλησίας. Λυπάμαι που σας απογοητεύω, αλλά δεν είμαι και τόσο νέος, όπως βλέπετε! Αν όμως θέλετε να εξομολογηθείτε, είμαι στη διάθεσή σας.

-Και δεν υπάρχει άλλος ιερέας εδώ;

- Όχι βέβαια!

-Καλά, με συγχωρείτε, έκανα λάθος!

-Τα λάθη είναι ανθρώπινα τέκνο μου! Ο Θεός τα συγχωρεί!

-Ακόμα και τη λάθος αντίληψη που έχουμε γι’ αυτόν! Κι αυτό το συγχωρεί, έτσι δεν είναι;

-Δε σε καταλαβαίνω, τέκνο μου

-Τίποτα, σκεφτόμουνα φωναχτά! Μη δίνετε σημασία!

Η Βιολέτα παρατήρησε ένα κιβώτιο «υπέρ των απόρων της ενορίας». ΄Εριξε ένα χαρτονόμισμα των πέντε ευρώ. Ο ιερέας την ευχαρίστησε λέγοντας ότι κάνει ότι μπορεί για την ανακούφιση των φτωχών και των πολυτέκνων.

-Αν έχετε τίποτα ρούχα, που δεν τα χρησιμοποιείτε, μπορείτε να τα φέρετε και θα πιάσουν τόπο!

-Θα κοιτάξω, υποσχέθηκε η Βιολέτα.

-Και παιδικά ρούχα μας χρειάζονται. ΄Εχουμε μια ανύπαντρη μητέρα με δύο δίδυμα αγοράκια τριών ετών. Πασχίζει να τ’ αναστήσει μόνη της. Ο πατέρας τους την εγκατέλειψε. Η εκκλησία βέβαια κάνει ότι μπορεί.

Η Βιολέτα θυμήθηκε την ΄Εστερ Πριν την ηρωίδα του «άλικου γράμματος». Η εκκλησία έκανε προόδους από τότε. Τώρα βοηθάει τις ανύπαντρες μητέρες αντί να τις στιγματίζει. Ο ιερέας που στεκόταν μπροστά της μπορεί να μην είχε τις γνώσεις και τις ανησυχίες του νεώτερου, είχε όμως μια χρήσιμη θέση σ’ αυτό τον κόσμο. Πρόσφερε την πνευματική και υλική αρωγή του στους λιγότερο ευνοημένους. Η Βιολέτα άνοιξε το πορτοφόλι της. ΄Επιασε ένα χαρτονόμισμα των πενήντα ευρώ και ζήτησε από τον ιερέα να το δώσει στην ανύπαντρη μητέρα. Υποσχέθηκε ότι θα αγοράσει καινούργια ρούχα για τα δίδυμα αγοράκια της. Η προκαταβολή του Στέλιου Καρύδα των εκδόσεων «Αμένωφις Δ’» της επέτρεπε να κάνει τέτοιου είδους κινήσεις. ΄Επρεπε όμως να συνεχίσει την ανάγνωση του βιβλίου και ν’ αρχίσει τη μετάφρασή του. Είχε παραμελήσει τη δουλειά με όλα όσα συνέβαιναν τον τελευταίο καιρό.

ΕΠΟΜΕΝΟ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 15

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14. ΔΕΚΑΤΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΒΑΘΜΟΣ – ΜΕΓΑΣ, ΕΚΛΕΚΤΟΣ, ΤΕΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΡΤΑΤΟΣ ΤΕΚΤΩΝ

33 - ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΥΤΡΑ