Μίλα Μου Για Ξόρκια

Κεφάλαιο 24

24. Είναι Μια Μέρα Χαράς ,

Φάτε Γλώσσες Πεθεράς

Ε ; Καλό ; Μπα ! Ε , τό ’ξερα. Ούτε και τον τίτλο του προτελευταίου μάλιστα κεφαλαίου ετούτου του παραμυ-θιού δε θά ’παιρνε με όσα γίνονται ’δω πέρα στα σοβαρά ένας άνθρωπος. Όμως άπαξ και διαβάσεις απλώς κάτι τέ-τοιο , ασχέτως του λοιπού περιεχομένου ε , δε νιώθεις κα-λύτερα ; Πως. Νιώθεις. Αυτό είναι σίγουρο. Έλα , μάλλον καλός θά ’ναι όπως τον έριξα ένας τέτοιος τίτλος πριν απ’ τον επίλογο. Αφήστε με. Πάει εδώ. Όπου συμπτωματικώς πέφτουνε και κάτι ζαχαρωτοδιπλομπούκια τριπλοσάγονα.

Θα φάνε που θα φάνε στην πορεία πολλοί και διάφο-ροι οπότε ας είναι οι μεζέδες σαν τα γλυκά που γράφει ο τίτλος. Κακό δεν κάνει. Απεναντίας. Άσε που σου θυμίζει μαζί όπως φαντάζεσαι ότι το μασουλάς ένα τέτοιο σερ-μπετοσίροπο γλυκό και ένα μπελά πασίγνωστο που με κά-θε νέα δαγκωματιά μέσα στο μυαλό σου νιώθεις ότι τον ε-ξολοθρεύεις. Καθότι υπάρχει η αναμενόμενη νεραϊδοπα-ρέμβαση η οποία με πεθερά γλωσσοφαγικώς ε , μοιάζει.

Αναντάμ παπαντάμ κουλουβαχαταλακαζαμοτζιτζιμι-τζιχοτζιροταχυδακτυλουργικοφασκελοσωτήρια που σε ξα-ναγρουσουζεύει στο τέλος. Άντε όμως , κουράγιο ! Πάρτε όσο μπορείτε γιατί καιρός είναι σε όσους έμεινε παραπα-νήσια όρεξη να δούμε τι έγινε μετά την τελευταία καδρο-ξελευτερία από την αμπάριζα τη νεραϊδοχαντακοβοηθού-μενη. Αφού πρώτα μάθουμε για κάτι άλλο που συνέβει στο μεταξύ. Κάπου αλλού. Ταυτόχρονα όμως με την κα-δροδοιμιρία που έσκαγε καδρομύτη χωρίς να τρεκλίζει τούτη τη φορά κάνοντας οχτάρια. Έτσι , λίγο μακρύτερα από την ουρανοφασκελοκορνιζοεκσφεντόνιση , πάντοτε την ίδια στιγμή , ακούστε τι ακριβώς συνέβαινε εκεί που δεν πάει το μυαλό σας από μόνο του και το κάνω τραβο-λογώντας το εγώ , στραβοστρατουλοστρατοάτα...

¾ Να πω ’δω ’γω μια πού ’μαι κ’ ήρθα να δω ;

¾ ...Σαμαλιπαστελικόόόόκ !!!

¾ Γκάβιν ! Μπίρα !

Μπαινοβγαίνουνε απ’ τα ποδοσφαιράκια τα επιτρα-πέζια και κόβουνε βόλτες όπου τους κάνει κέφι ! Λοιπόν να συντομεύουμε λίγο. Στο θέμα μας ! Λέω. Δώστε βάση οι σοβαροί. Οι αστείοι πάρτε δρόμο ! Με το τρία. «Ενα-δυοτριαπάμε» θα λέγατε οπότε πάμε κατευθείαν. Αφη-γούμαι , έτσι ;

. . .

Μια μαριδοπαρέα πιτσιρίκια είδανε πρώτοι κατευθεί-αν την ταμπέλα. Την έστησε στο πεζοδρόμιο προσεχτικά ο Καραμέλας Μπομπ , δηλαδή ο Χαραλάμπης ο Καρά-μπελας από την Άνω Γελαδοκουδουνοτροκάνα της Ημα-θείας της αγγλικής. Ο οποίος άφησε τα κάρα και τ’ αμπέ-λια καί ’γινε ζαχαροπλάστης. Αν θυμάστε. Όχι ; Στο μα-κρινό εκείνο μαγαζί ; Που πλημμύρισε με ονειρικά γλυ-κίσματα πρώτης τάξεως ; Δε φρόντισε και γι’ αυτό αναλό-γως η εκτροχιασμένη απ’ το δρομολόγιο Λούλα Μπό-μπινγκς ; Η αναπάντεχα περαστική από το ζαχαροπλα-στείο εκείνο με όλη τη συνομωταξία των παρτσακλών αε-ροναυτών της των ολόιδιων με τούτη τη νεραϊδοξεναγό τους ; Φρόντισε φυσικά. Με το παραπάνω.

Με το που είδανε λοιπόν οι σπόροι την προσφορά κάνανε συννενόηση. Μαζευτήκανε σε πηγαδάκι πάνω απ’ την ανακοίνωση.

¾ Γεια σας κύριε Μπομπ ! Πόσο αλήθεια λέει η ταμπέλα για το ευχάριστο δώρο που διαφημίζετε ;

Ρωτήσανε όλοι μαζί. Ο Μπομπ ο Καραμέλας έβαλε τα γέλια.

¾ Για ανοίξτε καλά τις χούφτες σας μικροί ζαχαρομπό-μπιρες και θα δείτε ! Περιμένετε όμως πρώτα μια στιγμή παρακαλώ μικροί μου κύριοι !

Μέσα στα «πω-πω !» και τα «ουάου !» για την καλή τύχη τους ήτανε και κάνα-δυο που περιμένανε να γυρίσει με τον πλάστη. Ανησυχήσανε για κάτι παλιές ζημιές στα βάζα με τις τσικλόφουσκες. Όμως είδανε γελαστό , ολο-φώτιστο από χαρά στο πρόσωπο το Μπομπ. Ο ζαχαρο-πλάστης κουβαλούσε στην επιστροφή μια γυάλινη , μεγά-λη γαβάθα. Έπειτα  στάθηκε ένα βήμα απ’ τους μικρούς και είπε ζωηρά και εύθυμα ,

¾ Άντε , βουτήξτε όσα καταφέρνετε να κρατήσετε ! Όταν θα ξανάρθετε πέστε μου τη γνώμη σας.

Οι μικροί αρχίσανε ενθουσιασμένοι να πλουτίζουνε με κάθε είδους γλυκάκια. Λάβανε ένα γερό μποναμά από γλυκίσματα σε χέρια σαν κούπες ξέχειλες. Καταξεκαρδι-στήκανε χαρωπά καθώς φεύγανε , ευχαριστώντας τον α-γαθό Μπομπ που γέλασε επίσης με την καρδιά του. Το παχουλό μισό πάνω μέρος του όπως έσκασε στα γέλια τι-νάχθηκε λυγιστό προς τα πίσω. Τα μάτια μαζί με όλο του το πρόσωπο δε χορταίνανε να γελάνε κοιτώντας κατά το ουρανό. Τα πλευρά του κάτω από την παχουλή του σιλου-έτα γεμίσανε από χαρά. Φούσκωνε έτσι ολοένα για όση ώρα διαρκούσε ενώ δυνάμωνε παράλληλα το πάντα βρο-ντερό και αυθόρμητο γέλιο του.

Όπως χάνονταν τρεχάτοι οι μικροί , πέσανε όμως απ’ τα χέρια τους λίγα κεράσματα. Από τα όσα σκορπίσανε , μερικά τα εντοπίσανε κάτι λίγοι περίεργοι. Οι οποίοι χα-ζεύανε τους μικρούς από πριν με έντονο ύφος σοβαροπα-χυφρύδικο , γκριζότριχο , ψηλοκάπελο και παπιγιονάτο , λαιμοφιογκοκουστουμάτοι και καθωσπρέπει τελείως. Ενώ κάτι άλλα καραμελοκεράσματα τα τσιμπήσανε μερικοί χαριτωμένοι , περιφερόμενοι άνευ συνοδού σκύλοι για να τα τραγανίσουνε με την ησυχία τους.

Πολύ σύντομα υπήρχε ένα μαζεμένο και ετερόκλητο τσούρμο χάρη στα όλο απορία «τί συμβαίνει ;». Το έφερε συλλέγοντάς το σαν μαγνήτης ο πρώτος περίεργος για ε-κείνη την πολύ ξαφνική τύχη των μικρών. Οι κάμποσοι συγκεντρωμένοι διαβάζανε και ξαναδιαβάζανε λίγο αργό-τερα την ταμπέλα που τού ’ρθε καί ’στησε ο Μπόμπ ο Καραμέλας. Ήτανε τόσο κατσούφηδες όταν πλακώσανε όπως χαζεύανε την ταμπέλα κολλώντας πάνω της σαν μι-σότυφλοι όλοι μαζί κουτουλώντας μεταξύ τους ενώ έπει-τα πέφτανε με τα μούτρα όλοι ξανά πάνω στη βιτρίνα για να δούνε τι γίνεται πιο μέσα που μοιάζανε σαν απατεώνι-κη επιτροπή ελέγχου. Η οποία κυκλοφορεί πειναλέα για να ’κονομήσει κανένα μεζέ. Με το ανάλογο του ειδικού ε-ρευνητή κακομούτσουνο ύφος. Άσε που μετά ρωτήσανε καχύποπτα δήθεν αν αληθεύει η εν λόγω ανακοίνωση και γιατί.

Ο Μπομπ ο Καραμέλας προετοιμασμένος απάντησε κάνοντας νόημα με την όρθια , κλειστή παλάμη αμίλητος. Έφυγε και ξανάρθε με τη γαβάθα. Για να πει σε όλους χα-ρούμενα ,

¾ Αγαπητοί κύριοι , κερνάμε σήμερα ! Πάρτε όσα θέ-λετε !

Σε χρόνο μηδέν οι στραβομουτσουνιασμένοι αλλάξα-νε έκφραση σε απορημένους. Ανοίξανε τα μάτια σαν γαρί-δες και σηκώσανε τα φρύδια. Χωρίς καθυστέρηση στη συνέχεια , βγάλανε στις φάτσες τους ταυτόχρονα όλοι κά-τι μισά χαμόγελα με τα δόντια σφιγμένα. Ξαφνικά με μια κίνηση , επιτόπου στριμωχθήκανε να αυτοεξυπηρετηθού-νε όσοι ήτανε γύρω του.

¾ Μα ψυχραιμία ! Έχει για όλους ! Ένας - ένας !

Έκανε λέγοντας στο αλαφιασμένο μπουλούκι ο ζαχα-ροπλάστης ώσπου έσκασε στα γέλια. Την ίδια στιγμή τα καπέλα βγήκανε για να γεμίσουνε. Οι τσέπες ανοίξανε για να παραφουσκώσουνε με γλυκά. Όποιος έφευγε , τραβού-σε έπειτα άλλους δέκα που κάνανε τις ίδιες ερωτήσεις. Ευτυχώς που εκείνοι οι περίεργοι το γουστάρανε τα μάλα το γλυκάκι και φεύγανε με τον σκουτέλα , το καπέλο τους το ημίψηλο που τό ’χανε κάνει κεσέ δηλαδή , κάργα στο κέρασμα εκείνο φεύγοντας από του Μπομπ.

Έτσι , αφού χορτάσανε , αρχίσανε να κερνάνε από τούτα τα καπέλα τους τα ακόμη γεμάτα και άλλους περα-στικούς.

¾ Φίνο παιδί , ’ξηγημένο στα γλάσα !

¾ Το καπέλο σου το ψηλό ρε Μπάμπη ! Μπατάρησε στην κεφάλα σου και βρέχει ίσαμε χίλιες οχτακόσιες ε-βδομηνταοχτώ πραλίνες. Τύφλα στις κουστουμιές που ’κονομηθήκαμε ! Αδερφάκι μου , να κάνεις πως είσαι κύ-ριος νορμάλ μια φορά , παράπονο τό ’χω !

Μέχρι να μεσημεριάσει , έτσι , όλοι στη συνοικία και στα περίχωρα είχανε μασουλήσει από ένα τουλάχιστον τέτοιο γλυκάκι. Νεραϊδοπαραδοτέο με υπογραφή ο παρα-δούς , Λουλού Μπόμπινγκς στο δελτίο αποστολής τσιφ στο μαγαζί δαύτο. Το παλαβά τυχερό του άλλου Μπά- μπη , του Καράμπελα που πήρε βαθιά αναπνοή γέμισε αέ-ρα εγγλέζικο και έγινε μια για πάντα ο Καραμέλας Μπομπ ο γλυκισματοποιός. Νιώθοντας προς το παρόν ευτυχής για την ολόφρεσκη και άφθονη , πολύ αναπάντεχα απο-κτηθείσα , έτοιμη και λαχταριστή με τη σέσουλα , τύχη του.

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΞΟΡΚΙΑ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 24