Μίλα Μου Για Ξόρκια

Κεφάλαιο 16

16. Σουπακαλε...

...φρακαραστηνεξοδογιατραβαεπιτέλους !

Μέσα από το επιτραπέζιο το ποδοσφαιράκι εκτοξεύ-τηκε ξαφνικά μια μπάλα που έκανε και μια-δυο αναπηδή-σεις στο πάτωμα του μαγαζιού του Ντόναλντ Ντάνκαν. Α-πό το ίδιο μέρος που βγήκε η μπάλα με τον ίδιο τρόπο ξε-μπουκάρησε αμέσως μετά ένας τύπος που δεν είδε κανείς άλλος. Πήδησε για να γραπώσει τη μπάλα μα εκείνη τού ’φυγε πέφτωντας μέσα στην κορνιζομποτάρα του Μητσά-ρα. Το οποίο κορνιζάρβυλο είχε μείνει πεσμένο πλαγιόσο-λα στο πάτωμα με ήχους καυστήρα βουλωμένου και με κατακράτηση όλους τους διερχόμενους τους σουλατσαδό-ρους.

Ο τύπος που βγήκε απ’ το ποδοσφαιράκι άθελά του άπλωσε ως τους αγκώνες τα χέρια του μέσα στην αρβυλο-πινακίδα να πιάσει τη μπάλα και ένιωσε το γνωστό το γράπωμα που έγινε «χαίρεται !» από το στοιχειό του βάλ-του. Τη Λούλα τη Μπουμπουνηταριδοσυννεφίδου που ο τύπος αγνοώντας την ύπαρξή της τράβηξε έξω. Πάλι ως τη μέση. Η νεράιδα βάσταγε με τό ’να χέρι τον τύπο τον ξεφυτρωμένο μέσα απ’ το επιτραπέζιο το ποδοσφαιράκι και με το άλλο το καπέλο της που είχε μέσα τη μπάλα.

- Επ !

Αντέδρασε μ’ αυτό το επιφώνημα έκπληξης ο και-νούργιος υποψήφιος κορνιζοναυαγοσώστης.

- Ναι , πράγματι ! Μη συνεχίσεις όμως ! Τράβα με να βγω να χαρείς τη μπάλα σου !

Του κόβει απότομα τη φόρα του τύπου η Λούλα η Μπουμπουνηταριδοσυννεφίδου.

- Αγκαβά !

Κάνει ζωηρά ο τύπος με ένα φάσκελο στη φάτσα της νταντάς. Η οποία έκανε σαν να τη μούτζωσε ιπτάμενος βίσωνας μετά από αίνιγμα για να την αφήσει να πάει πα-ρακάτω στο καλό. Τινάζοντας κατά πίσω την ξαφνικά γουρλωμένη φάτσα της όπως πλησίαζε η ανοιχτή παλάμη του ξένου σε άνοιγμα που αλλιώτικα θα βάσταγε καρπού-ζι με τό ’να χέρι. Συγκρατώντας το με τεντωμένα δάχτυλα μέσα σ’ αυτή ακριβώς την πελώρια παλάμη , όχι παραμά-σχαλα !

- Δυο τά ’χω για μάτια και όλο σκοντάφτω. Για τράβα με κατά έξω , μη με καλοχαιρετάς και ’συ. Αργότερα τού-τοι οι ασπασμοί και οι χαιρετούρες.

Ήτανε η απάντηση που έδωσε σ’ αυτά τα νοήματα του αγνώστου η Λούλα η κορνιζοσφηνωμένη γερά ακόμη μαζί με όσους την ακολουθήσανε από την ίδια διαδρομή. Έχοντας φορτωθεί και τον μπαρμπα-Τέλη κάπου εκεί μέ-σα , αμέσως πριν από τούτη την εξέλιξη. Ήτανε πια ώρα να παίρνανε φρεσκότερο αέρα όλοι οι κορνιζομπουντρου-μιασμένοι.

- Ντιπ αγκαβά !

Είπε πάντως ο τύπος κάνοντας μάλιστα τα φάσκελα δύο.

- Ε , τώρα φταίω ’γω ν’ αρπαχτούμε ; Ολόκληρο παρά-σημο δεκαδάχτυλο για μια ρημαδόμπαλα ; Τώρα σού ’ρθε να με βγάλεις και καταστραβέγκλω ρε παλιοπαίδι , μα-ντραχαλέα ;

Αντέδρασε μ’ αυτά τα λόγια η Λουλού που τόση ώρα είχε την ελπίδα ότι θα δεχότανε ένα χέρι βοηθείας που θα χαιρέταγε και κάπως πιο καλμαρισμένο αν τύχαινε να ’ρχότανε για να τους σώσει από ’κει μέσα.

- Αμπλιατσιμπλιά ! Σεσκουλόγκουλο !

Έβγαλε όμως ο τύπος και άλλα λόγια κατάδικά του και καθόλου χρήσιμα για την κατάσταση εκείνη. Ξεφουρ-νίζοντας τα μαζί με κοχύλια στις χούφτες του. Να τα δώ-σει της Λουλούς. Δείχνοντας ταυτόχρονα τη μπάλα.

- Πρώτα σού ’πα τράβα , θα ζιζανιοχορταριάσουμε !

Η νεραϊδογκουβερνάντα είχε μόνο το νου της στην έξοδο και προσπάθησε να ξανασυννενοηθεί χωρίς να ξέ-ρει την ξένη γλώσσα τούτου του επόμενου στη σειρά για να βοηθήσει , τύπου.

- Σουπατράβα σεσκουλόγκουλο κοτακότα !

Συνέχισε αυτός όμως. Προτιμώντας την πάρλα από την χειροπιαστή βοήθεια. Μιλώντας και με λέξεις καθό-λου ενθαρρυντικές για σβέλτη διάσωση.

- Άλλο κατάλαβες ! Τι πάθαμε ! Δεν παίρνει χαμπάρι ! Τώρα θα δεις ρε ! Στικ Σποτ !!!

Όμως το παραφώναξε η Λούλα το ξόρκι και φύγανε και ψεκάδια ψιλοκαταβρέχοντας τον άγνωστο στη φάτσα με το στόμα το Μπουμπουνηταριδοσυννεφίδικο το λεκτι-κομαγικό. Εντελώς απροσδόκητα , κατευθείαν τότε βγήκε μέσα απ’ την κορνίζα σχεδόν ό,τι την είχε στουμπώσει. Χωρίς κανένας απολύτως να πατήσει το δάπεδο. Με τον τύπο που ξεφύτρωσε μέσα απ’ το ποδοσφαιράκι να τον ξανατραβάει τώρα δα το ίδιο , ρουφώντας τον πρώτο απ’ όλους. Έφυγε πισώπλατα και τελείως διπλωμένος.

Το επιτραπέζιο το ποδοσφαιράκι ! Μάλιστα ! Τον τύ-πο ακολουθούσε η νταντά. Κάνοντας κεφαλοβουτιά με τεντωμένα χέρια που κρατάγανε το καπέλο της με τη μπά-λα του τύπου μέσα σε δαύτο. Ο Δερβισοψηλολελέκογλου πίσω της , βαστώντας τη με τα δυο χέρια απ’ τον ένα της αστράγαλο. Ο Αλέκος ο Φραγκοδεκατεβαίνογλου , ο Άλ-σελ , πάνω που πέτυχε δίαιτα μια και έξω το μόνο που τού ’λειπε ήτανε οι δοκιμές ευκινησίας για να διαφημίσει τη μέθοδο αδυνατίσματος. Στον αέρα τον ενδιάμεσο , έξω απ’ την κορνίζα , στο χώρο του παλαιοπωλείου. Καθώς τον τραβολόγαγε απ’ το χέρι το ένα μόνο η Καίτη η Μπο-γοδιφραγκομαζωξοπούλου , η Γκέτεμ με το ριγέ μαγιό. Η οποία λες και το ήξερε πως το χρειαζότανε ένα μαγιό μια και ξαναβούταγε πίσω απ’ τους άλλους. Κατευθείαν μέσα στο επιτραπέζιο το ποδοσφαιράκι.

Η ομπρέλα , που η Γκέτεμ την κράταγε με το άλλο της χέρι απ’ το μπανελοκόνταρο το κλειστό , έβγαζε απ’ τον γάντζο τής λαβής της τραβώντας την τελευταία , την τσαντοβουνοκορφή. Ξεκολλημένη σαν από σεισμό. Η α-λυσιδωτή τούτη αντίδραση για αναπνοή δεν ήτανε τίποτ’ άλλο από μια ορμητική βουτιά προς τα έξω. Σφεντονάτη στην έξοδο. Μα αντί για το δάπεδο , με σημάδι για ξελευ-τερία μισοπετυχημένη , ένα άλλο μέρος στενό στην όψη και τετράγωνο. Μια άλλη ζουρλοτρικλοποδιά σκέτη μέσα στην οποία μια ουρά από καδροεπιβάτες κατέληγε με μια νέα κατάδυση.

Εξαιτίας της απρόσμενης εμπλοκής στην κορνιζαπο-βίβαση. Με καθυστέρηση στην άφιξη , επιπλέον. Έτσι το ίδιο το ποδοσφαιράκι το επιτραπέζιο που είχε καταλου-στεί το νεραϊδοξόρκι το εξωφρενιασμένο της νταντονερά-ιδας έγινε ένα μέρος άγνωστο για ετούτους τους επισκέ-πτες του με το ζόρι. Οι οποίοι καταδύονταν προς τα ’κει χωρίς να πιάνουνε τα φρένα έγκαιρα ώστε να τ’ αποφύ-γουνε.

ΜΙΛΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΞΟΡΚΙΑ - ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16