Τα λαμόγια

Γεώργιος Βελλιανίτης

ΠΟΙΗΜΑΤA

ΤΑ ΛΑΜΟΓΙΑ

Ιδιαίτεροι, Σύμβουλοι,

Γλύφτες, παρατρεχάμενοι.

Oι μεγάλοι έχουνε αυλή.

΄Ετσι, σου κόβουν τη χολή.

Γίναν όλοι τους καμπόσοι

και ας είναι όσοι κι όσοι.

Τα λεφτά μας ροκανίζουν.

΄Αμα τους τα πείς σε σκίζουν…

Είναι οι καλοί ρουφιάνοι.

Τίποτα πιά δεν τους πιάνει.

Τάζουν λόγια με κατώγια.

Μας επνίξαν τα λαμόγια.

Μας βουλιάξανε οι κλέφτες.

οι ρουφιάνοι και οι ψεύτες.

Κόπτονται για τον κοσμάκη.

Τον ποτίζουνε φαρμάκι.

Καθένας είναι μπουμπούκι.

Θέλουν όλοι τους παλούκι.

Δεν αξίζουν να τους φτύσεις.

΄Ερμαια να τους αφήσεις.

΄Αν ήταν κάθε ΄Ελληναν

τα χέρια να του έλυναν

θα μπορούσε πιά να ζήσει

ώστε να μεγαλουργήσει.

Τον πιάνουν όμως κορόϊδο.

Τον κατάντησαν πλανώδιο.

Αυτούς να παρακαλάει.

Τη μάννα του να πουλάει.

Γεώργιος Βελλιανίτης