Ψεύτικες ελπίδες

Γεώργιος Βελλιανίτης

ΠΟΙΗΜΑΤA

ΨΕΥΤΙΚΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ

Οι απατεώνες τάζουν.

Ποτέ τους δεν σου αρνούνται.

Δεν σε απογοητεύουν.

Να σε δέσουνε γυρεύουν.

Μοιράζουνε καλωσύνη.

Δίνουν ψεύτικες ελπίδες.

Μα όταν κάνουν τη δουλειά τους

πού σε είδαν πού τους είδες.

Όταν έχει το πουγκί σου

΄Ολ’ οι φίλοι είναι δικοί σου.

΄Οποιος δίνει ή προσφέρει

κάποιος θα του τηνε φέρει.

Οι συγγενείς και οι φίλοι

σου πικραίνουνε τα χείλη.

Αυτούς τους εμπιστεύεσαι

και σαν το βλάκα χαίρεσαι.

΄Ετσι, σε βρίσκουν χαλαρό.

Σε μπάζουν μέσα στο χορό.

Να θέλεις να τους βοηθήσεις

χωρίς κάτι να ζητήσεις.

΄Εχουν όλοι το χαβά τους.

Πετάν’ από τη χαρά τους.

Λένε τον κάναμε θύμα.

Δεν μπορεί να κάνει βήμα.

Εσύ δεν το περιμένεις.

΄Ετσι πιό χαλαρός μένεις.

Τους τα έχεις δώσει όλα.

Τρώς πολύ καλά τη φόλα.

Κάνεις εξυπηρετήσεις.

Τους ξυνίζει αν τσινίσεις.

Σου γυρίζουνε την πλάτη.

Τότε, βλέπεις την απάτη.

Ακόμη αυτοί οι γονείς,

δεν το περιμένει κανείς

ότι θα σε αδικήσουν.

Κρεμασμένο να σ’ αφήσουν.

Μακρυά φίλος κι αδερφός.

΄Επειτα δε θα δείς το Φώς.

Σαν πετύχει αυτό που θέλει

σε πετάει σαν κουρέλι.

Γεώργιος Βελλιανίτης