Ο κύριος

Γεώργιος Βελλιανίτης

ΠΟΙΗΜΑΤA

Ο ΚΥΡΙΟΣ

΄Εφθασε μία εποχή

Του πάθους φάνηκ’ η αρχή.

Ο Κύριος ήτανε στεγνός.

Δεν ήταν ούτε ικανός.

Η λαμπρότητά του μύθος.

Πάνω του δεν είχε ήθος.

Το πέταλο του μπουμπουκιού.

Τού σκοινιού καί του παλουκιού.

Κείνες οι διαολοφάρες,

του κάνανε πολλές χάρες.

Το λαχείο τούχε πέσει.

Πήρε μιά ωραία θέση.

Τον φρόντιζαν με χρέωση.

Χρωστούσε υποχρέωση.

΄Εκανε στραβά μάτια.

Υπέγραφε γραμμάτια.

Κάρφωνε γνωστούς καί φίλους,

που τους έβλεπε σα σκύλους.

Πέρασε, ήρθε ο καιρός,

ο Κύριος έγινε τρανός.

Στη σύνταξη όταν βγήκε,

όλα ρόδινα τα βρήκε.

Του κάνουνε κι άλλες πλάτες.

Τους βοηθάει στις απάτες.

Τους δικούς του αυτός έχει.

Γιά τους άλλους πέρα βρέχει.

Τα γραμμάτια ξωφλάει

καί τη μάννα του πουλάει.

Γεώργιος Βελλιανίτης