Μια ματιά  στην ποίηση  του  Γιώργου  Βελλιανίτη

 Στο  χώρο  της  τέχνης  (γενικά),  υπήρξαν  ωρισμένοι  καλλιτέχνες  οι οποίοι  έμειναν  γνωστοί  στην  Ιστορία  από  ένα  τους  και  μόνο  έργο -  άσχετα  αν  δημιούργησαν  και  πολλά  άλλα -  όμως  ένα  τους  έργο,  στιγμάτισε  ως  δημιουργούς όλη τους  την  προσφορά  με  όποια  τέχνη  ασχολήθηκαν.  Ο  κ.  Γιώργος  Βελλιανίτης  έχει  γράψει  αρκετά  ποιήματα.  Σε αυτά  που  διάβασα  ομολογώ  ότι  υπάρχουν   αρκετά  αξιόλογα.   ΄Ολα  είναι  άρτια  στη  γραφική  τους  κατανομή,  αποδίδοντα  με  τον   πλέον  ευδιάκριτο – κατανοητό  τρόπο  τα  νοήματά  τους.  Όμως  υπάρχει ένα  ποίημα  το  οποίο  εάν  το  συναντήσει  κανείς  σε κάποιο   έντυπο,  είμαι  σίγουρος  ότι σε  αυτό  θα  σταματήσει.  Θα  σταματήσει  να  το  επεξεργασθεί  «διαβάζοντάς  το»  και  στη  φαντασία  του  θα  δημιουργηθούν  διάφορες  εικόνες   σχετικά  με  αυτά  που  καταγράφει  ο  δημιουργός.  Ακόμη,  στη  σκέψη  του   αναγνώστη  το  ίδιο  αυτό  ποίημα  θα  γίνει  αφορμή   να   ξεπεταχτούν  πλήθος  ερμηνείες  διαφορετικές, κι όλες θα  συμφωνούν  μεταξύ  τους.  Σε τελική  ανάλυση   θα  του  δώσει  την  ευκαιρία  να  σκεφθεί  διαφορετικά,  επειδή  πρόκειται  για  ένα  ποίημα  εμπνευσμένο  -  πρωτότυπο  -  αληθινό.  Σ’ αυτό αντανακλά  όλη  η  σύγχρονη  πολιτική  και   κοινω-νική  κατάσταση  του  τόπου  μας.  Θα  έλεγα  πως  το  θέμα  του  ποιήματος, καθώς  επίσης  τα  γεγονότα  που  αναφέρονται,  είναι   ακριβώς  στα  μέτρα  του  ποιητή.  Δηλαδή  ο  δημιουργός  βρήκε  το  κατάλληλο  υλικό  (θέμα),  ώστε  να  το  επεξεργασθεί,  δημιουργώντας  κάτι  το  τέλειο  σε   μορφή  και  έκφραση  ποιητική.

Μάλιστα,  ο  κ.  Βελλιανίτης   θα  μείνει  στην  Ιστορία  της  Ποίησης,  μόνο  και   μόνο  επειδή  έγραψε  αυτό  το Ποίημα  με  τον τίτλο «Δελτίο  Ειδήσεων».  Σε άλλες  εποχές  κατά  τις   οποίες οι  κοινωνίες  ευνοούσαν  τις  Τέχνες  και  τα  Γράμματα,  θα  ήταν γνωστός  ως  ο  Ποιητής  του  «Δελτίου  Ειδήσεων».  Γράφοντας   μόνο  αυτό  το  Ποίημα,  έχω  την  εντύπωση  ότι  εκπλήρωσε  το  σκοπό  του,  διότι  κατάφερε  να  αποτυπώσει  το  δικό  του,  τελείως  προσωπικό  στοιχείο.  Ο  άψογος  αυτός  δημιουργός,  έχει  να  δώσει   περισσότερα  στοιχεία  σε  άλλα   ποιήματά  του.Στο  σύντομο  αυτό  σημείωμα,  επιθυμώ  μόνο  να  επισημάνω  αυτό  το  αριστουργηματικό  ποίημα  ξεχωρίζοντάς  το  ανάμεσα  στις  χιλιάδες  ποιήματα  που  έχω διαβάσει.  Είμαι  σίγουρος  ότι  ο  ποιητής  έχοντας  στο  ποιητικό  του  θησαυρο-φυλάκειο αυτή  τη  δημιουργία,  θα  νιώθει  διαφορετικά  και  το  εξίζει.  Επισημαίνω  πως πρόκειται  για  ένα  κομψοτέχνημα  όπου  παρουσιάζεται   η  σύγχρονη  κοινωνική  σαπίλα  όπου είμαστε   όλοι  βουτηγμένοι  μέσα,  αναπνέοντες   από  το  στόμα  με  το  καλαμάκι. Το  ποίημα  αυτό  ζωγραφίζει  αυτή  τη  σηπώμενη   κοινωνία  με  κάθε   λεπτομέρεια,  με  τρόπο  τέτοιο,  όπως  ο  Πικάσο  στη  «Γκουέρνικά»  του   ζωγράφισε  το  βομβαρδισμό  της  Βαρκελώνης  κατά  τη  διάρκεια  του  Ισπανικού  Εμφυλίου

Μανώλης Βάγιας

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΕΛΛΙΑΝΙΤΗ