Kρεμαστάρια και βλαστάρια

Γεώργιος Βελλιανίτης

ΠΟΙΗΜΑΤA

ΚΡΕΜΑΣΤΑΡΙΑ ΚΑΙ ΒΛΑΣΤΑΡΙΑ

Ανήκουστες θεωρίες.

Ιστορίες. Απορίες.

Αντί πιό μπροστά να πάμε,

τόσο πιό πολλά χρωστάμε.

΄Οσα δε φτάνει η αλεπού,

τα κάνει κρεμαστάρια.

Εμείς ακούμε σα χαζοί

τα έξυπνα βλαστάρια.

Κόπτονται γιά τον πολίτη.

Τον κατάντησαν αλήτη.

Πασσάρουν σκάρτους αριθμούς.

Διατυμπανίζουνε ρυθμούς.

Σου σερβίρουν οι Κυρίες.

Οι διεθνείς συγκυρίες.

Οργιάζουν οι λεβέντες

με τις έξυπνες κουβέντες.

Θα τα βάλουνε σε τάξη.

Σε κρεμάνε με μετάξι.

Κομπάζουνε όλο πάθος. Ψάχνουνε να βρούν το βάθος.

Βεβαιώνουνε με λόγια.

Ανώγια καί κατώγια.

Σε φλομώνουνε στο ψέμμα

καί σου πίνουνε τό αίμα.

Συμβάντα μεμονωμένα;

Μα πληθαίνουν ένα ένα.

Γίναμε όλοι ωραίοι. Μιά χαρά νοικοκυραίοι.

Δεν είναι πως δεν τους βλέπεις.

Ταλαντεύεσαι καί ρέπεις.

΄Ομως ο εγωϊσμός σου

είν' ο φοβερός εχθρός σου.

Δεν θέλεις να το πιστέψεις

πως έχουν πονηρές βλέψεις.

Μα όταν σκάει τό κανόνι

τότε ο φτωχός πληρώνει.

Κρατώντας λές, μιά πισινή

σε σέρνουνε με το σχοινί.

Σε πηγαίνουνε σα γίδα

γυμνό μέσ' στη καταιγίδα.

Νομίζεις πως σε συμφέρει.

Αλλά στην έχουνε φέρει.

Σε μαχαίρωσαν στην πλάτη.

Τρώς ξερό ψωμί κι αλάτι.

Είσαι από τους χαμένους.

Πιστεύεις τους βολεμένους,

που ξέρουν την πίσω πόρτα.

Εσύ μασάς άγρια χόρτα.

΄Οταν κάποτε ξυπνήσεις

δύσκολο να τους αφήσεις.

Γιατί σ' έχουνε εκθέσει.

Γιά καλά σ' έχουνε δέσει.

Ακούμε πως όλοι φταίνε.

Μα δεν ξέρουμε τι λένε.

Λένε οι επιτήδιοι

πως όλοι είναι ίδιοι.

Μετατόπιση ευθύνης.

Αλλά εσύ, όλο φθίνεις.

Δεν μπορείς να καταλάβεις

πως αν τους πιστεύεις σφάλλεις.

Γιατί δεν έχουν το θάρρος

να σηκώσουνε το βάρος.

Χρειάζονται πολλά πόδια.

Τους πιστεύουμε σα βόδια.

Αν θέλουμε κάτι καλό,

πρέπει να βάλουμε μυαλό.

Αυτοί, θα πάνε στο καλό. ΄Ομως εμείς, θάμαστε δώ.

Γεώργιος Βελλιανίτης