Γιώργος Μουστάκης

ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

Όσα δεν έγιναν ποτέ

Τελευταία έχω κάποια νεύρα και δεν μπορώ να ηρεμίσω - σκέφτομαι να κάνω κακό σε κάποιον ή στον εαυτό μου. Τα βράδια βασανίζομαι από αϋπνίες που δεν μπορώ να αποφύγω, κυριεύομαι από υπερένταση που με αποσπά από τη δουλεία μου και συχνά νιώθω απαξίωση που με προκαλεί να σιχαθώ τα πάντα, μαζί και τον εαυτο μου.
Δεν είναι ότι έχω κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα, όχι, είμαι ένας κοινός άνθρωπος, πιστεύω λίγο εξυπνότερος από τον μέσο όρο και αυτό με κάνει να καταλαβαίνω πράγματα που κάποιοι αγνοούν για να ενδιαφέρονται...διαβάστε τη συνέχεια

Ταμπεραμέντο

Ταμπεραμέντο (Μερος 1ο)

Το πρώτο που θυμάμαι είναι φως. Πυκνό εκτυφλωτικό φως, που δεν μου επέτρεπε να δω τίποτα. Άνοιγα και έκλεινα τα μάτια μου, σκοτάδι-φως. Έπειτα, ίσως μερικές μέρες αργότερα, ίσως αρκετά χρόνια μετά, η κεφαλή ενός σπίρτου να γλιστρά σε μια ανάγλυφη επιφάνεια και ο φωσφόρος να αναφλέγετε αφήνοντας πίσω του μια μυρωδιά. Μου άρεσε εκείνη η μυρωδιά, οι σπίθες που πετάγονταν αριστερά δεξιά. Η φλόγα ήτανε κιτρίνη και κόκκινη, και καθώς έκαιγε αργά το ξύλο μεγάλωνε και μεγάλωνε, γινόταν όλο και πιο όμορφη. Το σπίρτο με πλησίαζε φέρνοντας μου ζεστασιά, μια ευχάριστη ασφάλεια, και στο δωμάτιο υπήρχε ξανά φως, λευκό και άπλετο...διαβάστε τη συνέχεια

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ - ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ