διαβάσαμε

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ / ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΘΕΜΕΛΗ

Θα το πω από την αρχή... Το βιβλίο δε μου άρεσε καθόλου. Μα καθόλου! Έχοντας διαβάσει την τριλογία του συγγραφέα περίμενα κάτι ισάξιο αν όχι ανώτερο. Όχι ότι και τα τρία προηγούμενα βιβλία ήταν της ίδιας αξίας αλλά τουλάχιστον τα δύο πρώτα κάλυπταν και με το παραπάνω τη μετριότητα του τρίτου και εν πάσει περιπτώσει στην τελική «σούμα» η ζυγαριά έγερνε υπέρ και της τριλογίας και του συγγραφέα.

Αν αρχίσω να γράφω τι δε μου άρεσε σ’ αυτό το βιβλίο ο κατάλογος θα είναι τόσο μακρύς που θα καταλήξω να γκρινιάζω και για τα κόμματα. Έχει περάσει πολύς καιρός εξάλλου από την τελευταία φορά που απογοητεύτηκα τόσο πολύ από ένα βιβλίο. Ναι, απογοητεύτηκα... Γιατί έχω διαβάσει αρκετά κακά βιβλία τον τελευταίο καιρό αλλά τόσο μεγάλη απογοήτευση δεν έχω πάρει. Όταν αγοράζουμε ένα βιβλίο συνήθως το προσεγγίζουμε είτε με περιέργεια είτε με λαχτάρα. Με κακή διάθεση αποκλείεται γιατί στη περίπτωση αυτή δεν υπάρχει λόγος να αποχωριστούμε τα ευρώ από τις τσεπούλες μας... Τουλάχιστον εγώ! Και φαντάζομαι κι εσείς…

Το βιβλίο αυτό λοιπόν, με δεδομένο πόσο μου άρεσε, η τριλογία το προσέγγισα με λαχτάρα. Που μου βγήκε ξινή. Ή για να το πω καλύτερα μουλιασμένη και σχεδόν μουχλιασμένη. Γιατί αυτό αισθάνθηκα διαβάζοντας τις πρώτες έξι σελίδες. Μουχλιασμένη χειρότερα και από τυρί ροκφόρ. Αφού ο συγγραφέας προσπαθώντας προφανώς να μας «βάλει στο κλίμα» κυριολεκτικά, περιγράφει επί έξι ατέλειωτες σελίδες πόσο πολύ βρέχει, πόσο ασταμάτητα βρέχει, πόσο πολύ έχουν γεμίσει τα πάντα νερό, και βροχή και ...νερό.

Όταν λοιπόν σιγουρεύτηκε ότι «νιώσαμε» στο πετσί μας ότι ...βρέχει και πόσο άσχημο είναι ...να βρέχει συνέχεια, αποφάσισε να μας γνωρίσει με τον ήρωα του βιβλίου.

Και τον γνωρίσαμε τον ήρωα. Και τα παιδιά του. Και τη χήρα που αναφέρετε στην περίληψη του οπισθόφυλλου. Γνωριστήκαμε λοιπόν, χαρήκαμε εμείς, σαφώς χάρηκαν κι εκείνοι, αφού πληρώσαμε και αδρά γι αυτό (έχω ένα μικρό κόλλημα με τις τιμές, και ειδικά όταν νιώθω ότι με έπιασαν κορόιδο όπως σ’ αυτό το βιβλίο) και προσπαθήσαμε να πάμε παρακάτω. Αμ δε! Δεν έχει παρακάτω. Όλο το «μυθιστόρημα» είναι μια «γνωριμία». Όλο έλεγα: «Δεν μπορεί, τώρα θα αρχίσει η δράση, τώρα θα αρχίσει να ξετυλίγεται ο μύθος». Αλλά δεν… ούτε μύθος, ούτε δράση, ούτε τίποτα. Μια ακατάσχετη φλυαρία, γεμάτη καλολογικά στοιχεία. Σαν πρωτόλειο διήγημα εκκολαπτόμενου «συγγραφέα». Και μάλιστα από τους «κομμένους». Μα τι μανία είναι αυτή να προσπαθούν να συγκεράσουν ποίηση και πεζό λόγο. Εντάξει μία φορά. Εντάξει δύο. Αλλά σ’ ολόκληρο το βιβλίο; Νισάφι. Σε 335 σελίδες ούτε μία φορά δεν διάβασα το επίθετο πριν το ουσιαστικό. Και αν μου ξέφυγε κάποιο και το εντοπίσατε εσείς σας παρακαλώ να μου το επισημάνετε. Έτσι για το θεαθήναι...

Αν διαβάσετε την περίληψη του βιβλίου είναι σαν να το έχετε διαβάσει ολόκληρο. Και ακόμα καλύτερα γιατί η περίληψη αφήνει και κάποιο σασπένς. Το βιβλίο όχι. Είναι σαν μια μεγααααααλη περίληψη. Κανένα από τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται δεν ολοκληρώνεται. Σε κανένα σημείο δεν παίρνουμε απαντήσεις. Είναι όλα επιφανειακά, επιδερμικά και σχηματικά. Πουθενά δεν δίνεται έστω και ένα σημάδι για το τέλος.

Το τέλος; Χμ... Και να που φτάσαμε επιτέλους στο «ζουμί»… Άραγε έχει τέλος αυτή η ιστορία; Ή μήπως όπως υποψιάζομαι ετοιμάζουν μια νέα τριλογία και μάλιστα ερήμην μας. Γιατί όταν ένα βιβλίο έχει συνέχεια ο αναγνώστης πρέπει να το ξέρει. Να προετοιμάζεται. Εκτός ίσως από τις περιπτώσεις που η συνέχεια επιβάλλεται από τους ίδιους τους αναγνώστες.

Φοβάμαι ότι δε θα συμβεί κάτι τέτοιο με αυτό το βιβλίο. Και μπορεί να πουλάει καλά απ ότι ξέρω αλλά μάλλον επειδή επαληθεύεται η ρήση «Για χάρη του βασιλικού...» και αναφέρομαι στην τριλογία του Θέμελη.

Εν κατακλείδι αν βάλω τη φαντασία μου να δουλέψει «φτιάχνω» το παρακάτω σενάριο: Ο εκδότης διάβασε τα χειρόγραφα του συγγραφέα του, τα μισοτελειωμένα και αδιόρθωτα χειρόγραφα, εκείνα τα χειρόγραφα στα οποία δεν είχε ακόμα εμβαθύνει ο συγγραφέας, «μυρίστηκε» μια ακόμα επιτυχία, η οποία καλό θα ήταν βέβαια να εξαργυρωθεί σε τριλογία, τετραλογία κ.ο.κ. και του τα άρπαξε μέσα από τα χέρια. Αυτό το φαντάζομαι για να αποδώσω και το τεκμήριο της αθωότητας στον συγγραφέα, που τόσο «φοριέται» τελευταία. Αποφάσισε λοιπόν (σ.σ. ο εκδότης ντε!) να εκδώσει τώρα την μεγααααααλη περίληψη και αργότερα με το καλό εκδίδει και την τετρα-πεντα-κ.ο.κ-λογία. Είναι πολλά τα λεφτά Άρη…!

Συμπέρασμα: Να το διαβάσετε; Και δεν το διαβάζεται… Να το αγοράσετε; Ούτε να το διανοηθείτε… Κάποιος φίλος σας και βιαστικός και κορόιοδο όπως εγώ θα το έχει ήδη αγοράσει. Οπότε η συμβουλή είναι: αν καίγεστε δανειστείτε το!

Με άριστα το 10 με το ζόρι 4... και αυτό για χάρη του βασιλικού, που λέγαμε!

η Βιβλιοσκουφίτσα 8/11 /05

e-mail: vivlioskoufitsa@booksinfo.gr